مادرم زمانی که خبر شهادتم را شنیدی گریه نکن،

زمان تشیع و تدفینم گریه نکن،

زمان خواندن وصیت نامه ام گریه نکن؛

فقط زمانی گریه کن که مردان ما غیرت را فراموش می کنند و زنان ما عفت را.

شهید سعید زقاقی

شهید احمدرضا احدی رتبه اول کنکور پزشکی :

-------------------------

و چه کسی می‌داند که جنگ چیست؟

چه کسی می‌داند فرود یک خمپاره قلب چند نفر را می‌درد؟

 چه کسی می‌داند سوت خمپاره فردا به قطره اشکی بدل خواهد شد و این اشک جگرهایی را خواهد سوزاند؟

کیست که بداند جنگ یعنی سوختن، ویران شدن، آرامش مادری که فرزندش را همین الان با لای لای گرمش در آغوش خود خوابانیده؛ نوری، صدایی، ریزش سقف خانه و سرد شدن تن گرم کودک در قامت خمیده مادر؟

کیست که بداند جنگ یعنی ستم، یعنی آتش، یعنی خونین شدن خرمشهر، یعنی سرخ شدن جامه‌ای و سیاه شدن جامه‌ای دیگر، یعنی گریز به هرجا، هرجا که اینجا نباشد، یعنی اضطراب که کودکم کجاست؟

جوانم کجاست؟

دخترم چه شد؟

به کدام گوشه تهران نشسته‌ای؟

دیدیم که می شناسیمش ……..و تصویرش را از پیش در خاطر داشته ایم. دیدیم که می شناسیمش، نه آن سان که دیگران را…… و نه حتی آن سان که خود را. چه کسی از خود آشناتر ؟ دیده ای هرگز که نقش غربت در چهره خویش بیند و خود را نبشناسد؟
دیدیم که می شناسیمش، بیش تر از خود … تا آنجا که خود را در او یافتیم، چونان نقشی سرگردان در آبگینه که صاحب خویش را باز یابد و یا چونان سایه ای که صاحب سایه را …… و از آن پس با آفتاب خود را بر قدمگاهش می گستر دیم و شب که می رسید به او می پیوستیم.
آن صورت ازلی را چه کسی بر این لوح قدیم نقش کرده بود؟ می دیدیم که چشمانش فانی است ، اما نگاهش باقی، می دیدیم که لبانش فانی است ، اما کلامش با قی. چشمانش منزل عنایتی ازلی و دهانش معبر فیضی ازلی و دستانش... چه بگویم ؟ کاش گوش نامحرمان نمی شنید .
پهندشت "حدوث " افقی بود تا "طلعت ازلی " او را اظهار کند و "زمان فانی "، آینه ای که آن "صورت سرمدی را دیدیم که می شناسیمش، و او همان است ، که از این پیش طلعتش را در آب و خاک و باد و آتش دیده ایم، در خورشید آنگاه می تابد، در ابر آنگاه که می بارد،در آب باران آنگاه که در جست و جوی گودال ها و دره ها برمی آید ،در شفقت صبح ،در صراحت ظهر درحجب شب در رقّت مه و در حزن غروب نخلستان، در شکافتن دانه ها و در شکفتن غنچه ها ... در عشق پروانه و در سوختن شمع.
 

یک پژوهشگر انقلاب اسلامی از فعالیت ده ها مؤسسه رسمی در آمریکا برای ارایه راهکار جهت زمین زدن نظام اسلامی خبر داد و اظهار داشت: هم اکنون خون شهدای ایران جهانی شده و دشمنان با شدت در تلاش برای از بین بردن آرمان های این شهدا در جهان هستند؛ از این رو ده ها مؤوسسه رسمی برای زمین زدن نظام اسلامی را به کار گرفته اند.
یک لحظه فکر کنید که اگر در دوران دفاع مقدس همین شهدا که از خود ما بودند سهل انگاری میکردند و مثلا با خودشون میگفتند که برو بابا به من چه ، بزار چند روز خوش باشیم ما رو چه به این کارا ، پس نظام چه کاره هست و ... اما این کارو نکردن و از همه چیزشون گذشتن(همه چیزشون) و رفتن که رفتن که... اونا رفتن تا منو شما بمونیم هیچ فکر کردین که اونا هم مثل ما آدم بودن ، دل داشتن ، آرزو داشتن و... اما با همه این حرفا پا رو همه چیزشون گذاشتن وفرمان بردار رهبرشون بودن الان حتما با خودتون می گین اگر ما هم اون زمان بودیم همین کارو میکردیم اما من از طرف خودم میگم ، فکر نمیکنم که میتونستم کار شهدا رو بکنم وپا روی همه چیزم بزارم. میدونید چرا ؟ چون من ، جوان قرن 21 حاضر نیستم حتی از یک چیزم بگزرم . مثلا حتی حاضر نیستم صبح زود از خواب بیدار شم و به کارای خودم برسم بقیش پیشکش. کدوم یکی از ما حاضره از خواسته خودش به خاطره دیگری گذشت کنه؟ کدوم یکی از ما حاضره به خاطر رهبرش یه کم فقط یه کم به خودش سختی بده؟ و ... دوستان من دشمنان همه دست به یکی کردن وهمه علیه ایران قد علم کردن ومیخوان که این ملت واین نظام نباشه مشکله اونا انرژی هسته ای نیست ، مشکله اونا اسلام هست ، دین هست ، خدا هست اونا با اسلام در افتادن . تا الان با خودتون فکر کردین که از اون اسلامی که پیامبر(ص) پایه گزارش بود واین همه معصومین ما رنج ومشقت کشیدن تا زنده نگهش دارن الان چی ازش باقی مونده؟ من میگم مرکز اون اسلام در حال حاضر ایران هست ، قبول نداری ؟ یه کم فکر کن. دوستان منو شما در برابر این نظام واسلام مسولیم و بر عهده ی تک تک ماست تا ازش محافظت کنیم .